het goede koloniale leven

Brian: “Zeg jongens, zullen we even lekker decadent doen, we liggen immers bij het Sheraton aan het zwembad. Zullen we een cocktail halen?”
De rest: “halen??”
Ben je gek of zo. Daarvoor roepen we het personeel. Zon Bountyman in een potsierlijk Britse tennisoutfit.
“Pff. We hadden het beter zelf kunnen halen. In de tijd dat die mensen hier een cocktail shaken hadden wij het hele continent beschaving gebracht. Daar betalen we toch geen 2,50 voor?”

Nienke: “Heb je bandenplakspullen gekocht?”
Ik: “Ben je gek of zo. Ik ga hier een beetje mijn eigen band plakken. Heb ik bij een garage laten doen. Klaar terwijl je lekker de krant leest. Geef je dat jochie een euro voor. Toch onmenselijk, dat ze de olie zo over de grond laten lopen?”

“Noem je dat schoon? Hier zit nog wat modder. En op dat tandwieltje ook.”
“Dat je geen goede borstel hebt is toch niet mijn probleem? Dan ga ja maar een borstel kopen. Of neem je tandenborstel. Luister Frits, ik betaal je 60 fucking cent. Voor die wittemensenprijs verwacht ik op zijn minst mijn fietsketting als spiegel te kunnen gebruiken.”

“Dankuwel mevrouw die hier voor een hongerloontje keihard werkt. De vis die ik-met-mijn-gezellige-vrijwilligersbaantje samen met de mannen-die-vooral-gewichtig-doen-maar-niet-echt-veel-uitrichten hier heb zitten eten was heel lekker hoor. Oh zelf krijgt u dat niet, u eet alleen maispap? Nou ja, u kunt afruimen hoor. Tja, wie ben ik om de lokale gewoonten aan de kaak te stellen. Volgende keer graag wat meer zout. En kunt u wat warm water opzetten? Dat wast toch wat lekkerder.”