Schaapies slachten op je balkon, bespugen van over straat fladderende nichten en je kinderen tot ver na zonsondergang zonder toezicht de straat onveilig laten maken, dat doe je maar lekker in je eigen land. Integreren motten ze! Als je hier zo graag wil wonen, pas je je maar aan aan hoe wij het doen.
Dus beuk ik zonder scrupules mijn elleboog in het gezicht van oude vrouwtjes om niet pas morgen aan de beurt te zijn voor een busticket.
Dus flikker ik al mijn afval lekker uit het raam. Liefst in bewoond gebied, want daar rapen de arme kindjes de flesjes op want voor een volle zak krijg je een stuiver..
Dus sta ik voor niemand op in de bus, ze zijn toch geen familie. Maar ik protesteer ook niet als de chauffeur mij herschikt naar zijn inzicht.
Dus maak ik op het station handig gebruik van kinderen die te arm zijn om naar school kunnen om naar het winkeltje te rennen en een ijskoud biertje voor me te halen. Niet nadat ik de absolute bodemprijs heb onderhandeld natuurlijk.
Dus ga ik niet de Marianne Thieme uithangen als in de bus (rit van 9uur) een man zijn kip, met vastgebonden poten en in een plastic zak, op het kokende luik boven de motor in het gangpad naast mijn voeten legt. Gedurende de rit begint de kip steeds harder te hijgen en protesteert steeds zwakker als in- en uitstappende passagiers haar in de rondte schoppen. Want integreren kun je leren.