Sommige dingen zijn overal het zelfde, maar net niet. Neem blowen.
Met een reisgenoot zit ik op een bergtop in het hoge gras. Het uitzicht vanaf Buggala op de baai en het Victoria meer is prachtig. Na een grauwe dag breekt eindelijk de zon door.
Opeens verschijnt een wat schichtige jongen. Type eindexamenklas. Hij drentelt wat rond en gaat naast ons zitten. We maken wat kennis en wisselen de gebruikelijke koetjes en kalfjes.
“I euhhh…. came here to smoke” zegt hij afwachtend, keurend.
“sigarettes or….relaxingstuff?”
“ehh.. relaxingstuff”
In een bladzijde van een schoolschriftje zit wat wiet gerold. Hij peutert de bloemblaadjes tussen de bladen en zaadjes los. Of ik rolling paper heb. Nee sorry man. Hij rolt het dan maar in zijn schoolschriftje. En of ik ook een hijsje wil. Nou. Het uitzicht wordt nog mooier.
Een scholier die op een afgelegen plekje een jointje rookt om te dromen en te vergeten. Net als thuis.
We praten wat over het verschil tussen Nederland en Uganda. Of iedereen het doet. Wat er gebeurt als de politie komt. Welke soorten je hebt. Wat het kost. Wat zijn ouders ervan zouden vinden.
Dan worden zijn ogen glazig en staren in de verte. Langzaam neemt hij nog een hijsje.
“No parents.”
Oh ja kut. Ik ben in Afrika.
Dit is de vijfde blog van wat verdacht veel op een reeks begint te lijken. Waarin ik jullie jaloers maak met verhalen over safari’s, feesten en hongerbuikjes.