Enkele weken geleden vroeg ik via deze blog en facebook advies voor 3 dames om ze te helpen te beslissen wat te kiezen voor hun weeshuis. Hier de uitkomst en reactie op de suggesties. De dames hebben zelfstandig hun keuze gemaakt, maar de reacties die we kregen hebben ze daarbij geholpen. Ze hebben – en ik vind terecht – gekozen voor de school. Met een goede deal.
De school
Een hoop mensen adviseerde de school. De school betekent en onderwijs en eten en contacten. Eigenlijk was ons belangrijkste tegenargument dat de school betalen geen zin had, omdat er te weinig geld was. Maar dat is opgelost: een aantal lieve mensen heeft het tekort aangevuld. Nog mooier is de deal die ze hebben gesloten: Met het geld betalen ze niet de schuld maar de komende 3 semesters. Er blijft dus een schuld, maar het moment dat ze niet mee naar school kunnen is 1.5 jaar uitgesteld. Dat is veel voor mensen die met de dag leven.
Niet alleen lijkt de school de beste investering, het is ook de overzichtelijkste. Josje: “We willen wel dat het geld goed terecht komt, maar kunnen er niet bij blijven. Hiervan weten we wat we krijgen. Bij de andere opties hebben we zoveel twijfels over noodzaak en zaken die we niet kunnen overzien of controleren.”
Zonnepanelen
Een aantal mensen adviseerde ons zonnepanelen. Maar met stroom worden geen primaire behoeften vervuld. Het nuttigste is licht bij de meisjes. Daarvoor moeten ze dus ook een accu hebben. Die zijn duur, en ze hebben echt geen idee hoe er mee om te gaan. Zo heel duurzaam lijkt het dus niet.
Niet aan het weeshuis geven
Een aantal mensen ‘uit het veld’ adviseerde ons het niet aan het weeshuis te geven, maar aan een project waar kinderen in gezinnen worden opgevangen. Familie heeft hier de verantwoordelijkheid kinderen zonder ouders op te vangen. De beschikbaarheid van weeshuizen maakt het verleidelijk die verantwoordelijkheid te ontlopen en kinderen te dumpen. Aanbod (kwantiteit en kwaliteit) leidt tot vraag. Daarbij is opvang in gemeenschappen beter en goedkoper. Niet in de laatste plaats omdat weeshuizen hier big business zijn. Ik sprak iemand: “Mijn broer rijdt zijn eigen auto, heeft een laptop en zijn eigen weeshuis. Hij doet het goed. Ik krijg nu van hem ook een laptop. Dan kan ik een website maken en sponsors zoeken en ook een weeshuis bouwen.” Niet dat ze een kille oplichtster was, maar in haar hart was naast kinderen vooral ruimte voor een goed bestaan.
Toch hebben de dames daar niet voor gekozen. Ze hebben in dit weeshuis stage gelopen, met deze kinderen een band opgebouwd en willen iets voor deze kinderen doen. Zelfs de droogste boekhouder geeft met Sinterklaas niet de kindjes in Afrika een rammelaar in plaats van zijn eigen verwende kroost de zoveelste Barbie. Geven doe je juist vanuit emotie en betrokkenheid.
Denise: “We hebben vanaf het begin gezegd dat we iets voor deze kinderen wilden doen. Met hen hebben we gewerkt, hen kennen we. Binnen dat kader wilden we het beste kiezen.”
De meiden hadden gedacht iets van 300 euro op te halen. Dat is veel meer geworden. Isabelle: “We dachten leuk wat schoolschriftjes te kopen. Maar dit bedrag is zo hoog, dat geeft ons de verantwoordelijkheid het optimaal te besteden. Die verantwoordelijkheid heeft heel zwaar op onze schouders gedrukt. Nooit gedacht. We hebben het er met z’n drieën zo veel over gehad. Simpele oplossingen zijn er niet. Dit is wel echt het beste wat wat we konden doen.”
en ik?
Ik denk dat ze binnen hun doel om iets voor deze kinderen te doen – wat (zoals Wieger heel treffend schrijft) legitiem is – het beste hebben gedaan. Ze hebben goed nagedacht over wat ze met het geld wilden doen, hoe ze sponsors hebben geworven en hoe ze de samenwerking met het weeshuis hebben gedaan.
En ik? Ik heb veel minder band met die kinderen. Ik geef ze dus voor de leuk wat portretten van hen die ik voor ze gefotografeerd heb. Of en hoe ik wat wil geven voor dit land ga ik bedenken als ik de balans op maak. En dan zal ook ik binnen mijn emotionele kader de meest rationele oplossing zoeken.
De Italiaanse sponsors van de club waar ik voor werk willen ook graag een weeshuis bouwen. De club zit daar helemaal niet op te wachten, want ze hebben een heel goed in-familie-adoptie-programma en. Ik doe nu mijn best hen voet bij stuk te laten houden. Dat heb ik vast gedaan.